200km kayakken in Engeland, met als doel de Westminster Bridge: dat is de Devizes to Westminster race die jaarlijks met Pasen plaatsvindt. “Welke zotten doen daaraan mee?” hoor ik jullie al denken. Wel, héél veel mensen blijkbaar. Van overal ter wereld zakken mensen af naar het kleine dorpje Devizes om daar te vertrekken met hun boot. Elk team in een kayak brengt ook nog eens een volgteam mee in de wagen om bevoorrading te doen en honderden vrijwilligers leiden het event in goede banen: je kan je voorstellen dat het een gezellige drukte is!
Zelf zat ik voor het eerst mee in een volgteam van een team dat de 200km in één keer ging varen. Onze taak als volgteam was simpel: aan wat sluizen staan waar ze de boot moeten overdragen, en hen daar eten en drinken in hun strot rammen. Dat klinkt grof en oneerbiedig, maar da’s technisch gezien wel waar het op neerkomt: hen zo snel mogelijk gevoederd krijgen. En ook af en toe een kledingwissel voorzien.
Buiten het feit dat je natuurlijk gebonden bent aan de kayakrace, is het ook een toffe manier om het Engelse platteland te verkennen. Omdat je stopt aan sluizen, kom je op allerlei plaatsen terecht: wij kuierden even rond in het stadje Newbury, maar hebben ook in the middle of nowhere op de “Brug naar Nergens” gestaan. Heel erg fijn!
Net als bij een “echte” roadtrip, ben je ook afhankelijk van de omstandigheden. Zo was het vrijdag, de dag voor de wedstrijd, enorm hard aan het regenen, waardoor de Thames buiten haar oevers trad. Wij zaten toen vast in de kayakclub van Richmond, waar onze vaarders hun boot net hadden getest. Op de foto’s hieronder zie je hetzelfde uitzicht met een uurtje tijd en heel veel liters water verschil. Jammer genoeg zorgden deze regens ook voor gevaarlijke situaties op het water. De planning van de race én de veiligheid van het parcours kwam jammer genoeg in het gedrang, waardoor beslist werd de race maar tot Dreadnought te laten gaan. Dat is ongeveer halverwege tussen Devizes en Londen stad.
Jammer van die halve race, want ons team #Steamon (Stien & Eamon, see what we did there?) was wel echt in vorm. En ik zou graag eens zo’n aankomst meemaken aan de Big Ben op een ontieglijk vroeg uur, wanneer Londen nog slaapt… Volgend jaar ben ik dus terug van de partij, maar dan om helemaal van Devizes naar Londen te sjeezen in de volgcar!
EfkesWeg 
Geef een reactie