Eén van de dingen die ik al eens doe voor ik op reis vertrek, is dingen opzoeken op instagram. En de Cocora vallei bleek één van de meest geïnstagramde plekken van zowat heel Colombia. Volgens een heel deel van de reisgidsen is het ook één van de must visit plekken, dus kon een bezoekje zeker niet ontbreken tijdens onze reis.
Van in Salento neem je een Willys jeep richting de Cocora vallei. Ze vertrekken van op het marktplein eens ze vol zijn, en je betaalt een 4000 pesos per persoon per ritje. Wanneer de jeep al vol zit, kan je ook gewoon achterop gaan staan & ineens van wat mooie uitzichten genieten. Eens toegekomen aan het startpunt van de wandeling, passeer je een bonte mengeling van paarden, Willys, eetgelegenheden, … Er zijn 2 plekken waar je de hike kan starten: ofwel start je aan de blauwe poort (vlakbij waar de Willys je droppen), ofwel wandel je even door langs de Finca La Esperanza. Daar vertrekt iets minder volk en dit zorgt er ook voor dat je op het steilste stuk naar beneden gaat in plaats van naar boven. Praktisch, vooral omdat wij er vrij per ongeluk terecht kwamen omdat we de blauwe poort gepasseerd waren zonder die op te merken 🙂
De weg gaat de eerste kilometers vrij stevig omhoog, maar het pad is hier erg goed. De uitzichten zijn echt geweldig! De waxpalmen zijn tot 60 meter hoog, en creëren samen met de rest van de begroeiing en het wolkendek echt een andere wereld. De rust, het groene: top!
Fun fact over de palmbomen: de waxpalmen zijn hier beschermd omdat er nog maar weinig over waren. Blijkbaar werden ze vooral gekapt voor palmzondag en kaarsen… Intussen is de waxpalm de nationale Colombiaanse boom en zijn er weer wat meer van. De Cocora vallei blijft wel een beschermd natuurgebied.
Als je de tocht verder zet, kan je op een gegeven moment ook omhoog naar de Acaime Casa De Los Colibries. Het is een pittig klimmetje, maar boven word je beloond met een drankje en kolibries. Die beestjes zijn echt mini en hun vleugeltjes hoor je echt flapperen zoals in een National Geographic programma. Echt de moeite om hier eventjes rond te hangen en te genieten. Wanneer je aan de blauwe poort vertrekt, is het weggetje richting kolibries moeilijker te spotten. Nog een extra reden om bij de finca te vertrekken dus 😉
Na een bezoek aan de kolibries daalden we weer af langs hetzelfde padje. Eens beneden, zetten we onze tocht naar de blauwe toegangspoort verder. Hier was het pad soms lastiger dan in het begin. Op het einde is het wel een tijdje zeer relaxed wandelen langs de rivier. Het pad eindigt bij de forellenkwekerij en de blauwe poort.
In totaal deden we daar 12,5 km in een 5-tal uurtjes, met een tussenstop aan de kolibries. Het hoogste punt is 2911m volgens Strava, het laagste net onder de 2400. De klimmetjes zijn soms pittig, vooral die richting de kolibries, maar niet ondoenbaar. Stevige wandelschoenen zijn wel het handigste schoeisel om dit in te doen.
Het vreemde aan het bezoek aan de Cocora vallei, vond ik dat je verschillende keren moet betalen. Blijkbaar passeer je over verschillende privé terreinen, waardoor je 3 keer 3 tot 5000 pesos moet betalen. Voor de 5000 pesos bij de kolibries, krijg je wel ook een drankje, dus dat is een goeie deal. Later in onze reis bleken nog een paar toeristische parken of trekpleisters privédomein te zijn, dus ’t is normaler dan wat ik initieel dacht 🙂
EfkesWeg 
Geef een reactie