Sri Lanka aka “Eerbiedwaardig land”

In 2015 wou ik graag op vakantie buiten Europa. Ik was wel net beginnen werken, en had dus relatief weinig tijd (en zin) om nog een reis te plannen. Ideaal dus om met een groepsreis naar Peru en Bolivia te gaan! Na wat opzoekwerk, besliste ik om voor Koning Aap te kiezen. Voor ik boekte, ben ik wat op hun site beginnen rondsurfen en klikte ik op bestemmingen waar ik me niks bij kon voorstellen. Sri Lanka was er één van, en bye bye plan voor Peru en Bolivia, hallo Sri Lanka. Ook 2 vriendinnen hadden interesse, en samen gingen we op weg naar het “Eerbiedwaardig Land” volgens z’n naam in het Sanskriet.

Eens daar aangekomen deden we een 16-daagse rondreis. Onze groep was zeer divers: de jongste was 21, de oudste in de 60. Wij waren met ons drietjes de sfeermakers van de groep, wat de iets ouderen blijkbaar wel apprecieerden. Wij taterden de hele busreis vol en haalden regelmatig onze selfieskills boven. De ouderen lachten eens goed, maar kwamen ons af en toe fier een eigen selfie tonen waar ze dan half opstonden met een aapje. Geweldig!

Natuurlijk is een groepsreis ook steeds een vrij gepland gebeuren. Toch viel het nog heel goed mee: Wimal, onze plaatselijke gids, en Jessica, de reisleidster, waren echt een topteam! Er werden ook heel wat aanpassingen gedaan aan het programma: Mihintale en het nationaal park Udawalawe werden toegevoegd, Anuradhapura ingekort. Aangezien Mihintale één van mijn persoonlijke hoogtepunten van de reis was, hoor je mij hier niet over klagen!

Alles included vond ik de reis via Koning Aap zeker de moeite, en een ideale kennismaking met de plaatselijke cultuur!

Wat hebben we daar nu eigenlijk allemaal gedaan?

Colombo, de hoofdstad. Goed voor een paar uurtjes, en dat is dan ook de tijd die we er besteedden
Mihintale: de plaats waar Boeddha naar Sri Lanka gekomen is. De rots opklimmen op je kousen is een uitdaging, maar eens boven word je beloond met een prachtig uitzicht!
massa’s Stoepas en tempels: in Sri Lanka vind je overal Stoepas. De oudste, de grootste bakstenen structuur ter wereld, … allemaal hadden ze wel iets. Eerlijk is eerlijk: het is mooi en ik ben blij dat ik er zoveel gezien heb, maar na een tijdje sliepen we liever wat langer in de bus dan nog uit te stappen voor een foto met een stoepa.
Wilpattu National Park: heel toeristisch, maar we zagen er wel heel veel olifanten.
Pigeon Island: een geweldige plaats voor wie van snorkelen houdt! Ik had er het geluk om dicht bij een waterschildpad te zwemmen, onvergetelijk.
Dambulla: de grootste verzameling Boeddhas die ik ooit gezien heb, in rotstempels.
Sigiriya aka de Leeuwenrots: Unesco werelderfgoed, en als je de uitgehouwen leeuwenklauwen aan de trap en het uitzicht van op de rots waar vroeger een fort stond ziet snap je waarom. Ook is het de uitgelezen plaats om The Circle of Life te zingen. Naaaaaaaaaaaaaaaaaants ingonyamaaaaaaaaaaaaa bagithi Baba!
Kandy: één van de grootsteden van Sri Lanka, met de Tempel van de Tand als belangrijkste symbool. Wij waren er tijdens het Pera Hera festival, waar ik hier een blogpost over schreef.
Peradeniya: een botanische tuin voor de liefhebbers. Er zijn ook veel vleermuizen te spotten in de bomen.
een theeplantage bezoeken: aangezien Ceylon thee overal ter wereld gekend is, zeker een must.
Horton Plains, een natuurpark met enkele mooie vergezichten zoals World’s End. We zagen er ook enkele dieren die op herten/mini-elanden leken, en waren verbaasd dat zoiets ook in Sri Lanka rondloopt.
Udawalawe National Park: Olifanten, krokodillen, buffels: check. Vooral ook een pak minder toeristen te spotten dan in Wilpattu, en daardoor een pak leuker!
Galle: een oude Hollandse vestingstad. Helemaal anders qua architectuur dan de rest van Sri Lanka.
het Tsunami Fotomuseum: Het museum dat me tot nu toe het hardste geëmotioneerd heeft. Een iets uitgebreider verslag lees je hier.