Eén van de sites die me altijd zal bijblijven, is het Visoki Dečani klooster net buiten Dečani, Kosovo, vlak bij de grens met Albanië. Dit op zich niet zo grote klooster herbergt de grootste en best bewaarde middeleeuwse kerk in de hele Balkan regio.
Ik kwam er vrij toevallig terecht door een vriendin die er in de buurt woont. Ze vertelde me over het klooster, en toen ik pijlen langs de weg zag staan met “monastery”, besloot ik eht een kans te geven. De weg leidde me een heuvel op, weg van de huizen, door een bos, tot ik rechts van de weg het klooster plots zag liggen. Check dus! Het enige wat nog tussen mij en een bezoek stond, was me legerwachtpost aan de ingang. Dit Servisch Orthodoxe klooster wordt immers bewaakt door het KFor, de internationale vredesmacht die nog steeds waakt over de veiligheid in Kosovo. Het klooster wordt beheerd door de Servisch Orthodoxe Kerk en gezien de spanningen tussen Kosovo en Servië (meer info daarover hier), wordt het 24/7 bewaakt. De afgelopen 20 jaar waren er 5 incidenten, dus de bewaking is logisch, maar je hoeft een bezoek niet over te slaan uit veiligheidsoverwegingen.
Bij de legerpost moet je je paspoort afgeven in ruil voor een gratis visitors pasje en off you go! Het klooster oogt niet echt groot, ’t is eigenlijk gewoon een sober wit gebouw met een binnenplaats waar een kerk staat. Helemaal niet zo speciaal toch?
Wel, tot je de kerk binnenstapt. Dit mag niet zonder begeleiding van een gids. Aangezien ik er alleen was, had ik dus een privégids die me de hele geschiedenis van de kerk uitlegde. Het grote nadeel van de gids? Je krijgt meteen de melding dat je geen foto’s mag nemen in de kerk. En dat is doodjammer, omdat de binnenkant echt een pareltje is en het klooster de status van UNESCO werelderfgoed opleverde.
Alle muren zijn beschilderd met fresco’s, de ene al beter bewaard dan de andere. Het klooster zelf is gebouwd tussen 1327 en 1335, en de 14eeeuwse frescos zijn van verbluffende kwaliteit. Alle binnenmuren staan bomvol, en de gids ter plekke kon bij elke fresco een verhaal vertellen. Het bezoekje aan de kerk duurt dus wel even op die manier, maar ik vond het elke minuut waard.
Achteraf wou de gids ook geen fooi aanvaarden, omdat hij betaald wordt door de overheid en het gidsen als logische hulp zag bij de opbouw van z’n land. Gezien het een gratis bezoek was, en ook fameus de moeite was, besloot ik dus nog iets te gaan drinken in het sobere cafétaria van het klooster. De monniken maken hun eigen shotjes, één voor mannen en één voor vrouwen en maken ook appelsap. Ook de Kosovaarse koffiecultuur wordt in ere gehouden met de volgens de gids “de beste koffie ooit”. Dus besloot ik maar voor een shotje, appelsap én een koffie te gaan, met als insteek dat alles in Kosovo heel goedkoop is, en ik dan tenminste een beetje betaalde voor mijn bezoek. Beetje gênant: toen ik wou betalen, vertelde de gids me dat ook dat inbegrepen was in het bezoek…
Ondanks de 24/7 legerbewaking, is het klooster echt wel de moeite om te bezoeken. Eens je er binnen bent, voel je niks van spanning of druk. De monniken en gidsen doen gewoon op het gemak hun ding, zonder stress. Ook de heuvelachtige omgeving is een meerwaarde, je waant je afgelegen in de natuur, maar zit eigenlijk maar 2km van de dichtstbijzijnde stad. Zeker en vast een aanrader voor wie een tripje naar Kosovo plant!
Hoe geraak je er?
Best vanuit Peja/Peje/Pec (leve de verschillende schrijfwijzen), vanwaar je je met de bus kan laten afzetten aan de grote rotonde in Dečan. Van daaruit is het nog een tweetal kilometer omhoog wandelen. Met je eigen auto is het dus net iets simpeler, en is het een ideale tussenstop tussen Albanië en Prizren of tussen Prizren en Pristina.
EfkesWeg 
Geef een reactie