Elke bestemming heeft z’n charmes, maar sommige reizen laten een net iets grotere indruk na. Het zuiden van Chili en Argentinië is voor mij één van die reizen waar je, wanneer je al even terug bent, nog steeds vooral in superlatieven aan terugdenkt.
Nochtans had ik het niet meteen verwacht dat het zo tof ging worden. ’t Was mijn eerste groepsreis met Joker, de eerste groepsreis waar ik “alleen” aan begon, de eerste vakantie waar ik enkele dagen ging trekken en de eerste keer Zuid-Amerika. Zou dat wel meevallen? Wat als die groep tegensteekt, als dat allemaal véél te sportieve fitnessboys zijn? Of wat als ik niet kan volgen? Of stel u voor dat gaan trekken echt niks voor mij is? Als al die dingen tegensteken, zouden die 24 dagen wel heel lang duren…
Gelukkig was er een maandje voor we vertrokken de vertrekvergadering, waar je de hele groep al eens te zien kreeg en waar nog extra praktische uitleg gegeven werd. OEF, geen slaapzak meesleuren op trekking. En YES, die groep ziet er écht leuk uit!! De weken tussen de vertrekvergadering en vertrek konden niet snel genoeg voorbij gaan, Patagonië here we come!
En dan waren we eindelijk weg. Eerst gingen we naar Buenos Aires, waar we de stad twee dagen per fiets verkenden. Het graf van Evita, de la Boca wijk, een boekenwinkel in de voormalige opera en natuurlijk een goeie Argentijnse steak: het stond allemaal op het programma.
Daarna trokken we, na een binnenlandse vlucht naar Trelew, met een local 5 dagen met een busje door Patagonië. We zagen zeeolifanten van dichtbij, konden pinguïns en guanaco’s (= de Argentijnse versie van een alpaca) samen zien poseren én zagen een mama walvis en haar kalfje heel erg dicht bij onze boot. WAUW. Tel daar nog een wandeling naar de Cueva de las Manos, een bbq en heel veel Ushuaia van K3 zingen bij, en je weet dat het een top miniroadtrip was.
Na 5 dagen op een bus kwam enkele dagen in El Chaltén wel mooi op tijd: hier begon immers het actievere deel van de reis! We bleven er 3 volledige dagen om te wandelen en te gaan paardrijden/mountainbiken. Ideaal dus om de beentjes wat te testen, en eerlijk gezegd: ik was opgelucht! Ik vond dat wandelen echt plezant, zeker in zo’n landschappen, en mijn conditie stelde niet teleur, OEF. Daardoor begon ik nog meer zin te krijgen in de trekking in Torres Del Paine!
Eerst “moesten” we nog wel de Big Ice trekking gaan doen op de Perito Moreno gletsjer. Ik had veel verwachtingen van deze reis, maar dat we onder een stralende zon in t-shirt op een gletsjer zouden staan, sloeg alles. De staalblauwe hemel, de blauwe meertjes op het ijs, … écht een aanrader!
En na de Perito Moreno trokken we dan door naar Chili. De grensovergang was spannend, aangezien de Chilenen alles controleren wat binnenkomt. Je weet dus nooit zeker hoe lang de busrit zal duren tussen El Calafate (Argentinië) en Puerto Natales (Chili) zal duren. Gelukkig ging het vlot! ’s Avonds pakten we dan onze zak voor de komende 5 dagen, en ’s ochtends was het time to go!
Al op de boottocht op weg naar het begin van de trekking, krijg je een zicht op hoe mooi Torres del Paine is.
De W-trekking in Torres del Paine was vijf dagen afwisselende wandelpret. We hadden zon, regen, sneeuw, mist, klaar weer, windstil, zware rukwinden en alles daartussen, soms zelfs op dezelfde dag. We zagen condors, regenbogen, meren, hangbruggen en nog veel meer. Het enige wat ontbrak was een poema, maar hielp het feit dat we niet de stilste groep ever waren misschien ook wel bij 🙂 ’s Avonds amuseerden we ons in de refugio’s, waar ze trouwens verbazend lekkere cocktails hebben!
Toen we na de trekking weer in de bewoonde wereld waren, leek de reis bijna gedaan. Gelukkig hadden we nog enkele dagen Ushuaia tegoed! Vuurland is ook echt mooi, al vond ik vooral de boottocht op het Beaglekanaal daar een aanrader. Natuurlijk was er ook tijd voor een feestje, waar we, hoe kan het ook anders, Ushuaia van K3 lieten draaien…
De laatste avond in Buenos Aires kwam eigenlijk al vrij snel, die 24 dagen zijn voorbij gevlogen. Alle mogelijke “wat als”- twijfels waren intussen al eventjes uit mijn hoofd verdwenen en ik kan mijn eerste Joker reis enkel omschrijven als een geweldige ervaring.
Extra blogs die iets dieper ingaan op wat we allemaal deden, komen er de komende weken aan. Als je echter intussen al zin hebt om de reis verder te ontdekken, check zeker de site van Joker. Op 2 december moet onze reisleidster Valérie de reis trouwens voorstellen op de Landencocktail, dus allen daarheen 🙂
EfkesWeg 