Buenos Aires: een stad van verschillen

De Argentijnse hoofdstad is groot. Zo groot, dat ze ongeveer 15 miljoen inwoners huisvest. Dat is bijna 4 miljoen meer dan er Belgen zijn… Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Buenos Aires veel verschillende kanten heeft. Van arme sloppenwijken tot moderne gebouwen, van Europeanen tot Zuid Amerikanen: je vindt er alles. Omdat de stad nogal groot is, is het ideaal om er met de fiets op uit te trekken. Joker werkte daarvoor samen met Ontdek Buenos Aires: basically een hoop Nederlanders die andere Nederlandstaligen rondleiden op de fiets. Buenos Aires voelt met z’n Europese look & feel niet echt aan als Zuid-Amerika, tot je ineens op een Boliviaanse optocht stuit. Buenos Aires is immers een mengelmoes van allerlei nationaliteiten en culturen, die elk om de zoveel tijd hun eigen cultuur even extra in de verf zetten. Het is hier als het ware de “stad van de nieuwe start”. Wist je trouwens dat na de 2de wereldoorlog heel veel Nazi’s en Joden naar hier vluchtten om opnieuw te beginnen? De stad voelt heel Europees, maar de La Boca wijk is dat helemaal niet. In deze havenwijk ontstond de tango en is iedereen voetbalgek. Aangezien de havenarbeiders in deze wijk geen geld hadden voor deftige bouwmaterialen, bouwden ze hun huizen met overschotten van de scheepswerven. Toen ze ook de restjes verf begonnen te gebruiken om hun huizen te verven, kreeg deze wijk z’n typische sfeer. Overdag is het hier over de koppen lopen, maar let wel op: ’s avonds is deze wijk blijkbaar niet altijd even veilig. Waar La Boca oud aanvoelt, is de moderne havenbuurt het moderne epicentrum van de stad. Het deed me eigenlijk heel hard denken aan de haven van Rotterdam. Hier zijn wat hippe ontbijt & lunch bars: zeker een aanrader om hier eens even de hipster te komen uithangen 🙂 Toen ik besliste naar Argentinië te gaan, kwam “Don’t cry for me Argentina” meteen in mijn hoofd te zitten. Je weet wel, van de musical Evita. Het verhaal van de arme, buitenechtelijke dochter, die het schopt tot radioster en vervolgens met de toekomstige president trouwt, is immers wereldberoemd. Ze werd maar 33 jaar en stierf al meer dan 60 jaar geleden. Toch is ze nog lang niet vergeten: haar gezicht staat nog steeds op een toren die boven de Avenue de 9 mayo uittorent, en haar graf wordt elk jaar door zo’n 4 miljoen mensen bezocht. Haar graf is ook maar klein en wat weggemoffeld als je het vergelijkt met de andere graven op La Recoleta. Dit kerkhof deed me denken aan een nog stedelijkere versie van Père Lachaise in Parijs: het is echt een stad in een stad. Wat wel opvalt hier, is dat veel graven geopend kunnen worden via een deur. Vaak staat er ook een stoeltje in het gebouwtje, zodat nabestaanden effectief nog op bezoek kunnen gaan bij de overledenen. Speciale gewoontes, die Argentijnen. Op de Plaza de Mayo kan je ook nog naar het presidentieel paleis waar Evita nog gewoond heeft. Op het plein ervoor staan veel kapjes geschilderd. Dit is het symbool van de protesterende moeders, die nog steeds elke donderdag rondjes lopen op het plein om een antwoord te krijgen op waarom hun zonen in de oorlog verdwenen… Ook op andere plekken in Argentinië vind je dit symbool soms terug: het is een land waar ze nogal graag protesteren… Wie Argentinië zegt, zegt natuurlijk ook Argentijnse steak. La Brigada is een gekend adresje. En ja, de geruchten zijn waar: ze snijden je bife de lomo er met een lepel, zo’n zacht vlees! El Desnivel is ook een aanrader: het is heel volks, niet al te duur, en het vlees is er superlekker. Naast lekker eten, passeer ik ook al eens graag bij een boekenwinkel. Eén van de leukste die ik ooit zag, is in Buenos Aires. De voormalige opera is immers omgevormd naar een boekenwinkel, El Ateneo, terwijl de prachtige inrichting behouden bleef. Zeker de moeite waard om er even te gaan rondsnuisteren!