To be honest: toen ik de Joker reis naar Patagonië boekte, heb ik de tussenstop in El Chaltén totaal niet gecheckt. ’t Was eerder “Buenos Aires én Torres del Paine én walvissen spotten én op één van de grootste gletsjers wandelen? Check, ik ben mee!”. El Chaltén was zo een driedaagse tussenstop die ik erbij nam en waar ik verder niet te veel over nadacht.
To be honest: toen ik de Joker reis naar Patagonië boekte, heb ik de tussenstop in El Chaltén totaal niet gecheckt. ’t Was eerder “Buenos Aires én Torres del Paine én walvissen spotten én op één van de grootste gletsjers wandelen? Check, ik ben mee!”. El Chaltén was zo een driedaagse tussenstop die ik erbij nam en waar ik verder niet te veel over nadacht.
Achteraf bekeken was dit eigenlijk nog niet zo slecht: ik was compleet verrast door de schoonheid daar. Het stadje is prachtig gelegen tussen de bergen van het Los Glaciares nationaal park en dankt z’n naam aan de oude Tehuelche naam van de Mount Fitzroy. El Chaltén betekent “rokende berg”, naar de wolken die graag rond de Fitzroy – Frits voor de vrienden- blijven hangen. En de granieten Frits, die is indrukwekkend! Blijkbaar is het één van de moeilijkst te beklimmen bergen ter wereld, met dank aan z’n bijna verticale wanden. Er werd ons al meteen verteld dat we blij mochten zijn als we hem even zagen, want dat roken is blijkbaar gene zever.
Toen we in El Chaltén aankwamen na onze vijfdaagse roadtrip door Patagonië, stonden niet alleen wij, maar ook onze twee Argentijnse gidsen versteld van hoe mooi het was. Ik heb zelden een plaatselijke reisbegeleider even veel foto’s zien nemen als onze Hugo toen. En terecht: het zicht wanneer je op een paar kilometers van El Chaltén bent, is best wel indrukwekkend: de bergen, het stadje ertussen in en de uitgestrekte natuur doen je je erg klein voelen.
Natuurlijk ben je niet zomaar enkele dagen in El Chaltén voor de stad zelf. Nee, je wil er dingen gaan doen! Gelukkig is het de place to be voor hikers en natuurliefhebbers. Vanuit de stad kan je heel veel wandelingen in het Los Glaciares park doen en je kan ook met de mountainbike of te paard op pad.
Op onze eerste volledige dag daar, trokken we naar de Laguna Torre. Je wandelt wel wat op en af, maar het uitzicht verandert achter elke bocht. We waren trouwens van bij het vertrek al superhappy: Frits was zichtbaar zonder wolken! Wat waren wij chansaars. Eens aangekomen aan het meer, was het tijd voor de lunch. We hadden jammer genoeg al snel door dat het brood uit de supermarkt echt niet minder droog en vies wordt als het al een tijdje belegd in een rugzak gezeten heeft. Gelukkig was er afleiding door Lowie, een curieuze cara cara die maar al te graag model kwam staan voor foto’s. Een beetje eng en ook wel supercool, zo’n roofvogel op minder dan 2 meter afstand!
De dag erna gingen we met een deel van de groep paardrijden. Er geraken was al een heel avontuur waarvoor we een hangbrug over moesten. Eens op onze paarden, was het echt genieten: we reden door riviertjes, bossen, rotsige gebieden, stopten voor een theepauze (mét koekjes) in het schattigste hutje ooit en dat allemaal met de Fitzroy, zonder wolken, op de achtergrond. Eén kleine tip voor wie gaat paardrijden: let wel wat op, het blijven dieren. Bij ons is er iemand gevallen nadat een paard schrok van een wegvliegende jas… Op zich eerst zonder al te veel erg, al bleek het in België wel om een gekneusde rib te gaan. Een ongeluk is snel gebeurd, jammer genoeg ook op reis.
Op onze laatste dag in El Chaltén hadden we met de hele groep de Loma del Pliegue Tumbado wandeling, aka de enige hike vanuit El Chaltén die niet door de vallei trekt. Je gaat een bos door en komt uiteindelijk boven de boomgrens uit om dan nog een stukje te stijgen naar een uitkijkpunt over de Laguna Torre. Hier was het best pittig: er was immers een stuk waar we over bevroren sneeuw moesten. Eens boven stond er een pittig windje waardoor het nogal koud was. Gelukkig hadden we intussen door dat Curcuma superlekkere lunchpakketten aanbiedt en konden we dus genieten van een lekkere wrap & burger in plaats van vies droog brood. De afdaling na de lunch was al even prachtig als de weg omhoog: dezelfde weg in de andere richting doen verveelt hier niet. En klein detail: onze Frits stond ook op dag 3 te blinken in de zon!
Tijdens onze dagen in El Chaltén was het prachtige Los Glaciares park natuurlijk de hoofdrolspeler. Frits was onze beste vriend en liet zich elke dag van zijn beste, zonnige kant zien en Lowie de cara cara link ik ook tot in de eeuwigheid aan El Chaltén. Toch is er naast natuur nog een groot voordeel aan het stadje, namelijk het après hiken! Aanrader nummer 1 is happy hour bij The Bourbon: vooral als je op het terras kan zitten en wat hapjes bestelt is dit een geweldige après-hike place. Natuurlijk kom je niet van elke hike terug met meteen zin in cocktails. Soms heb je gewoon honger en is het nog te vroeg voor avondeten. Gelukkig kan je dan naar de Waffleria voor de beste wafels ooit. En warme chocomelk. En een knappe ober 😉 Qua eten kan je in El Chaltén trouwens ook niet echt iets misdoen, we aten er altijd lekker. La Taperia stak er wel boven uit: superlekkere steak (zélfs voor Argentinië!), geweldig lekkere pasta en wijnen voor omgerekend zo’n 13 euro per fles. Aanrader!
Wat zijn jouw après hike gewoonten? En wat is de het mooiste park dat jij al bezocht? Laat me gerust weten wat ik aan m’n to do lijstje moet toevoegen 😉
EfkesWeg 
Geef een reactie